Poezi nga Agim Desku

LOTËT QË FLASIN

...Për ditë
u grinda me perenditë
kafshoja veten
thitha gjak gjarpri
Atdheun e mora më vete
herë në tokë
e herë në qiell
zbrita Purgatorit të Dantës
u ngita legjendave të Mujës e Halilit
aty ku zanat i dhanë gji të pijë
bacë Ademit.
Në Rozafat u grinda edhe me Zeusin
kur e gjeta shpatën e Skënderbeut
e shkruar me shkronja shqipe
dymijë vjet para Krishtit.
Kalova andej Durrahut
të takoja Homerin ditën me fenerë,
edhe pak verë të pi në Çamëri,
t`i puthi mbesat e nipat e mi
më lotë më flasin,
buzëqeshjet vrasin
zemrën time
për ditë ngapak
pse s’kam liri për ta
pse s’kam dashuri
as në vargun tim,
as një fjalë të vetme
nuk e di ku ta marr për ata
që nuk dinë të thërrasin liri shqip
as të vrasin shqip,
as të dashurojnë shqip
Çamëria
Për çfarë të shkruaj
mbrëmjeve me zjarrr lirie
Çka i duhet pranverës ky zjarr
që vërbon sytë e nënave
më thuaj Ti, Atdhe
ç`të shkruaj sonte
për lirinë time
pa Çamërinë.
Nuk e nënshkruaj kurrë pasaportën
pa miken çame
nuk e dua lirinë i vetmuar
pa flamurin kuq e zi
të valvitur me shqiponjë
në Çamëri
as kokën pa tokën denbabaden iliro-dardane
që ma vodhën zotat e huaj
kur fjala kishte heshtur diku në dhe e diku mbi të
Sonte
jam zgjuar të shkruaj vargje që ngacmojnë heshtjen
e njeriun tonë ta zgjojnë nga ëndrrat për pak liri
që na shtrohet pallateve ngjyrë blu
gjysmëgotash herë të zbrazura metropoleve evropiane
të dehur ngrenë dolli për fjalën tonë të heshtur
sikur edhe unë i dehur me shekuj
edhe pse i robëruar me fjalë e me shpirt
Sonte
kam të drejtë të jetoj e të kërkoj liri për Iliri
ku denbabaden isha zot vetë, isha iliro-dardan
isha Çamëri, isha Kosovë e Tetovë
isha Preshevë e Malësi
isha vetë Iliri
isha Shqipëri.
Sonte
jam vetë zot e Kastriot
jam Mic Sokol e Adem Jashar
jam Kosovë e Rugovë
Sonte
jam Preshevë e Tetovë
jam Malësi e Çamëri
Sonte
jam shqiptar e jam Shqipëri

LIRI E KRYQËZUAR SHQIP
(Më rastin e vdekjës tragjike të poetit Tahir Desku, te Kroni i Mbretit)

Të paktën
të erdha
liri,
bashkë me agimet e mia.
Ëndërrimet më rikthyen sërish
ta mundja vdekjen,
se pak para teje
erdha.
Ti
na gjete këtu,
liri
si çlirimtar
apo kryeneç.
Për Ty
të vetmit ishim
Atdhe
Për Ty
jam më i kryqëzuari
shqip,
më i buzëqeshuri
për emrin tënd
e tim eti
dhe tokës besë
e shpresë.
Erdha të prehëm
për pak
edhe me ty
gjeneral.
E dija
së në shpirtin tënd
ka vend
edhe për vargun
e poetit gjeneral.

Dhjetor,2005



DIELLI
Me diellin
lartësohet liria.
Lulet
prap marrin aromë.
Këngët
këthejnë tek unë,
bashkë me mikën
pimë ujë Prekazi.

TIVARI
Në Tivar
nata mbeti
pa ditë e dritë.
si të kërkonim
liri,
kur humbëm
edhe fjalën.
Në ditarin
Arnold Von Harfi
numërojmë
deri në 4700
Detit
ia vodhen ëndërrat
për të Bukurën e Dheut.
Kur të vie
si nuse
në Prishtinë,
Ilir
më shkruan
në flamur,
falë Zotit
liria
është fjala ime
e fundit
për të Bukurën e Dheut.

PORTRET NË FUND TË BURGUT

Ditën
e matja më natë.
Në zemër
shikoja emrin tim,
kur më mungonin sytë
e kafshoja tokën
herë kokën,
të dyja
ia falja ëndërrës
vetëm për pak liri,
së si e vizatoja
atdheun
në çelinë
e zemrës sime.
Nuk e dija
cili ishim njeri,
unë
zoti
apo djalli,
nuk e dija
as çka kafshoja
dhëmbët e mi
apo atdheun.

(Dubravë, 1999)

PSE FJALË

Nuk e dua
fjalën
as dashurinë
pa atdhe,
as njërën
pa tjetrën/
Më jetën
bëj ç’të dua
herë e fali,
herë e vras.
Nëse nuk e do Kosovën
me Shqipërinë,
kurrë nuk i dua fjalët
pa vargjet çame,
që m’i çmendin kujtimet
për mikën
e këngës labe.

 PASAPORTA E FLAMURIT

Emri
Ismajli, Isa, Iliri
edhe unë
Agim Desku,
shteti
-Jetoj,
që nëntëdhjetë e nëntë vite
në shtetin e coptuar
shqiptar,
me prindërit e farefisin tim,
të njëjtën bukë
e ndajmë më Shqiponjat e Butrintit.
-Jetoj dhe vdes
me të njëjtin flamur
kudo në Iliri,
nëse jetohet
jeto me të njëjtin flamur,
nëse vdiset
vdis me të njëjtin flamur
edhe në Çamëri
me të njëjtin flamur
Kuq e Zi.

ARZANA
Arzanës ,arkeologës së parë IlireMe kalorësit Dardanë

Me kalorësit Dardanë
kaleroje Ilirinë
Butrint
Rozafat
Dardani
Ç`vazo më solle
Arzan
për fisin tim
Ilir
ma mësove arkeologjinë
dhe me emrin shqip
vajzën ta pagëzoj.

ORË HISTORIE

Alfabetin
kohërat ma mësun
im zot
kur mes rreshtash
lexoja historinë
Ilirisht.

NË LAPIDAR
( Sh. Gjeçovit)

Kohë për mendje
kohë
në gur
kohë
në dhembje
kohë
për burrë.




DRITIM VARGUN QË E RUAJ ME VITE

Sonte e kam pёr zemёr tё shkruaj vargjёt e rrugёve tё krisura
qё i ruaj me vite pёr ty Evropё
tё luftёrave tua pёr tokё e nam e mё netёt pa gjumё,
tё luftёtarёve tё lirisё qё ёndёrra e kujtime i lanё nё shoqёri mё hёnёn
si dikur unё nё Siqevёn time tё fёmijёrisё
kur as lutjet nuk mё pranoheshin nёpёr udhёtime tё pafund
atёherё mё duhej tё notoja detit mes valёve e mes furtunash
ku vinin edhe pulёbardhat mё ne qё tё na pёrcjellin fluturimin tonё
sё bashku ndeznim qirinj e mbanim zi pёr Titanikun
nё Tivar ngritnim dy gishtёrinj dhe i shkruajmё lutje mikut
tek shetisja rrugёve tё Evropёs çdo ditё bёhem mё i ri pёr atdheun tim
flas mё tё e çmallёm nga ajo tokё e huaj dhe çdo natё ёndёrrat sikur mё flasin
tё kthehёm aty ku isha fёmijё ,ku lozja me gurёt e murёt
ku ndёrtoja Kalanё time prej Kosove, nёpёr secilin cep atdheu
pёr sa herё e mё ç`mall e lexoja Bagёti...tё Naimit
ato male nёn hijen e mrizeve kullotja edhe unё bagёtitё e mia ,sa bukuri,ç`farё idile
por ,sa mё mungonte diçka mё e bukur, diçka qё e ёndёrronim brez pas brezi
denbabaden ,gjysh e stёrgjysh ,e vetmja fjalё e dashur qё mё bёn dritё,
tё cilёn fshehurazi ma thoshte nёna edhe babai e thoshte mё dashuri
sa ёmbёl ma mёsonte edhe mёsuesi atё fjalё tё bukur e tё dashur
ajo, ishte vetё Liria , qё me shekuj e prtnim ,e donim si tim bir
e pritnim pёr ta puthur sёcili pёr vete,kush mё shumё sё sa unё nё dheun e huaj,
e puthja me lotёt e mi, mё sytё e mi ,mё zemrёn time ,me trupin tim
tё lёnё kujtim, tek sa i thyenim gurёt e Kosharёs,
aty ku e thyem edhe kufirin e emrit tim Agim,
ku shqipet tani fluturojnё tё lira ,nёpёr sёcilin cep te atdheut tim.
Falma njё lule prilli
Eh...
Sonte….
sikur e vodha lotin e asaj nate
kujtim i lёnё buzёve tё puthitura
tё kalorsit tё burgosur
nё dyluftimin me sёcilin bajloz
qё i afrohet hёnёs dhe diellit
apo ёndёrrёs sё priellit.
Sonte
nё Takimin me ty
mblodha ca lule
qё dikur kishin aromё dashurie
ti solla sikur pёrherё pranverave
kur dilnim me duar tё bashkuara
sikur qё nuk dinim q`tё bёnim me puthjet
atyre e takimeve tё asaj nate plot me hёnё
pёr ato puthje tё pambarim
buzёt janё dёshmitarё.
Sonte
e kam vetem lotin
kujtim.
Sonte
s`di si ta ruej zemrёn nga vdekja e hershme
e kalorsit te burgosur
nё dylyftimin me sёcilin bajloz
qё i afrohet hёnёs dhe diellit
dhe ёndrrёs sё prillit.
Sonte e luta kalorёsin tё ma falё njё ёndёrr
apo njё lule prilli pёr pёr buzёt e mikёs
si aromё tё puthjeve si zjarr lirie.
Sonte edhe unё u bёra lule e sёcilёs aromё
u bёra kalorёs i atdheut tim.
Sonte
mё sёcilin bajloz jam nё dyluftim
edhe pёr dashurinё edhe pёr puthjet e mikёs,
pёr atdheun bёhёm ushtarё i tij.
Cilёn buzёqeshje ma fali pranvera
Cilёn buzёqeshje ma fale atdhe
pёr cilin lapidar t`ia shkruej epitafin
mikut tim diku i zhdukur nga lufta nё numrin 1820
edhe nё njёmbёdhjetё vite pritje
nё dorёn time tё lёnё kujtim ca gurё tё thyer tё Kosharёs
mbeshtjellur me aroma lulesh.
mё shumё dashuri e fjalё.
Pёr cilёn buzёqeshje u bёra baladё
herё u bёra kalorёs i saj
buzёdrinasja ime si u tretё nё vajё
si zog kanarine fluturoj
dritare e botёs u bё
bashkё nё pёrqafimin tim
pёr lirinё erdhi e na pёrgёzoj
dhe iku e u bё zjarr
tokё e nёnё
u bё edhe dashuri
buzёdrinasja ime
u bё  l i r i.

DRITIM

I gjason gurit
vaji im
dhe këngëa
shqipe
që nëna ma mësoi
të flë emir
në mua
e fjala n`besflijim.



UDHA E SHQIPEVE

Në mbretërinë e Teutëa
qyteti Butrint
njëmijë e njëqind drejtime
numri 001
apartamenti Evropa
është udha e Shqipeve.

 EMRIN E KAM POEZI

Emri im
mё ngjan nё varg
e vargu
nё emёr.
Nё liri erdhёm
si ushtarё e gjeneralë
pёr tokё e kokё
e plis tё bardhё
denbabaden
se shqipet na rritёn
nёpёr secilёn kala
duke valëvitur flamurin
kuq e zi
me emrin Shqipёri
e Çamёri.




 FLAS ME VARGUN

Me vargun flas
shqip
e nuk zihemi asnjёherё.
Flasim mё shumё
pёr atdheun
dje e sot
me gjuhё zemre
flasim deri nё agim.
Fjalёt i marrim
aty ku ka liri
ka edhe pak vend
nё secilin varg
pёr miken time, Valerinë.
Me vargun flasim
pse jo edhe pёr dashuri.
Pёr luftёn shkruajmё epitafe
martirёt i ndritim nё gjeneralë
me vargun kemi çka flasim
çdo ditё nga pak
fjalёt kurrё nuk pёrfundojnё.


SHENIME PER AUTORIN

Agim Desku hyn në radhën e atyre krijusëve që veprimtarinë e vet poetike e kultivon me sukses për të rritur dhe për fëmijë. Ai, duke shkruar vjersha të bukura, në mënyrë simbolike këndon për njërëzit e shquar të kombit dhe për ata të penës, këndon për shpesët, por edhe për jetën plot të papritura me tema e motive të llojllojshme, të cilat kanë karakter edukativ. Përmes një perceptimi të qartë poetik, ai na orfon një pikturë të gjallë për jetën në përgjithësi. Me imagjinatën e tij Desku, në mënyr specifike i përjeton dhe i vulos motivet reale, të cilat trajtojnë aspekte të ndryshme dhe ofrojnë njohuri për shumë anë të jetës. Pra, ai derdh frymëzimet duke folur me zërin e tij dhe duke thirrur me plagën si përkatësi shpirtërore .Fokusi poetik i përqendrohet në një objekt poetik: qenia,qenia si objekt thelbësor i idesë dhe mësazhit.Kështu, nëpërmjet vargut autori Desku arrin të paraqet kompleksivitetin e qenies ,relacionet të saj me gjithësinë ,me vetveten;shfaqjet e ndryshme të saj dhe vendndodhjen në kohë e hapësirë .Në vargun e tij arrihet të shkrihet biografia e autorit me biografinë e qenies.Qenia që paraqitet nuk është e përcaktuar dhe kjo është një e arritur tjetër e tij ,sepse ka lënë mundësinë e identifikimit të secilit lexues me atë poezi.Brenda këtij subjekti ngërthehen edhe shpresa,edhe zhgenjimi,edhe qëndresa,edhe përkujtimi,edhe reagimi i një shpirti,i cili gjen prehje vetëm në synimet e poetit,i cili shquhet për kah vargu dhe poezia e shkutër,të cilat sot janë edhe shumë të preferuara.Mirëpo ,duke pasur parasysh se vargu dhe poezia e tillë do përgjegjësi të veçantë,ai kësaj çeshtje ia del dhe krijimtaria e tij na servohet si shumë e qëlluar dhe me fuqinë e mesazhit shumëdimensional.
Agim Desku u lind në fshatin Siqevë të Klinës në vitin 1957. Shkollën fillore e kreu në Ujmirë, gjimnazin në Klinë, kurse SH.L-në (gjuhën dhe letërsinë shqipe) në Gjakovë.
Deri më tash ka botuar tri vëllime me poezi . "Pëshpëritje drite" 1995 (Për të rritur), "Kënga e pranverës" 1996 (vjersha për fëmijë) dhe "Në cilin varg mbes" 2007
Është antarë i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës dhe i klubit letrar "Karagaçi" të Pejës.
Agim Desku jeton dhe punon (mësimdhënës në SH.F "XH.Kada") në Pejë.

Nga "Sofra poetike":  Haxhi Muhaxheri