Një cikël me poezi nga Grigor Jovani

 

 GRATE  

 

Ikin dhe vijnë. Dalin dhe hyjnë,
gratë,
që dashuruam.

Fshiheshin,
kur i kërkonim.
Shfaqeshin,
kur u martuam.

 

 

FATALE

 

Doja të të jepja goditjen fatale:
një plumb pas koke,
një thikë në zemër,
një gur në yll të ballit, ku
të bien kaçurelat...
Ah, të të dëgjoja
psherëtimat e fundit,
me atë zë të mekur... Ashtu,
ashtu bëra. Dhe...
rashë i vdekur.
 

 

 

FARA

 

E pamundur. Nuk mund të të varrosja,
ti ishe fara. Sa herë nën dhe të groposja,
mbije
dhe më dilje përpara.

 

 

GJEMB

 

Tek gota e zbrazur
mbi tavolinë,
la pak të kuq -

trëndafilin me gjëmb.

Të pija ujë
dhe ta ndjeja që dhëmb.

 

 

TAVERNA

 

- Një shishe vere të vjetër, usta!
Drodhi mustaqet, u fshi në përparëse
dhe tha:
- Dakort! Por “të vjetër”, përse?!
- Se kam shoqëruese të re...
 

 

 

PERRALLE

 

Ishe kaq e bukur!
Mrekullisht,
kaq e bukur!
Sa mund të të nxente
vetëm një përrallë...
Shtriva shpirtin tim,
si qilym fluturues,
hipe ti
dhe i biem hënës vërdallë.

 

 

INFRAKT

 

Po të lë portën shkyçur.
Nëse dëshiron të ikësh,
me takt...
Veç mos e përplas. Është dera
e zemrës. Kam kaluar
infrakt.
 

 

 

LULJA

 

Më në fund arrita ta mbjell lulen.
Lulen ta mbjell dha ta rrit.
Ta rrit me merak dhe ta këpus.
Ta këpus për Ty,
që një jetë
ma kërkoje e pagojë...

E ç’farë se ka për vazo
varrin tim?
Lulja dhe atje mund të këndojë...

 

 

DASHURIA

 

Bën gjithmonë
të njejtin gabim:
humb çelsat
në kthim.

 

 

 

LUFTA

 

Dashuria është si lufta:
fillon gabimisht,
pastaj nuk mund t’i largohesh.

Është një gabim
dashuria,
që mund të evitohesh...

Veçse,
dashuria është si lufta:
kur mbaron,
pendohesh.

 

 

ZOGJ

S’më mbetën fjalë
të shkruaj vjersha. I bëre zogj,
drejt vetes i ke nisur.
Më le veç dy. I them dhe i rithem,
si gramafon i çakordisur.
 

 

Nga cikli: “DASHURIA” i librit “Vreshtat e Dionisit”