Xheladin Mjeku: ALI PODRIMJA

 ALI PODRIMJA

 Sot nuk do të shkruaj poezi 

As ngushëllim fjalës që ma nis ditën

Veç kujtimit që do ta qes në letër

Se ikjet janë si hijet e na lënë peng fjalën

Që thuhet për ditë të vështirë

Kumti ka peshën e rëndë si plumbi

Dhe forcën e gjoksshkëmbeve që trondisin

Po ikja e poetit ka emër tjetër

Mban flatrat hapur drejt bardhësive njerëzore

Që frymë e shpirt çojnë në folen e urtisë 

Kujtoj ditët që bëmë pikën e qejfit në emër të poezisë

Veç një muaj në mes fjalës dhe heshtjes tënde

Gjatë folëm e kënduam vargje në kaltërsinë e Jonit*

E të dielën e fundit këmbyem fjalët e ndarjes

Me uratën për rrugëtim të mbarë!

Shtruar llafosëm me miqtë gjithandej

Sa kishin zbritur tek fronet e perëndive të këtij nënqielli

Aty takojmë Fatmirin, Agim Maton, vetë mikun

Me Vilhelmen ia themi për poezinë, për jetën plot halle

Alma e Raimonda frymonin vargje me kaltërsi jonike

Gjatë shtrihej fjala deri tek Mali i Vetëtimës

Shkreptimë fjalësh e labërisht kënga merrte dhenë

Dhe nuk e dinim se po thurnim merimangën e kujtesës

Që na ndanë  pafundësisht

Në këtë fatkob kohe

Ne kthyem prej nga erdhëm ditë më parë

Të rrahim furtunën e heshtjes shekullore

E ti nise rrugët në pakthim drejt Durrësit, drejt botës…

Se jetën e poezinë i deshe njëtrajtshëm

Dhe nuk iu shqite vargut plot kaltërsi, plot zjarr promethean

Për të vazhduar tutje botës ta shpërndash fjalën e dritës

A të takosh Lumin e mallit që të djeg për një shekull

E ne mbetëm të rrahim furtunën e heshtjes shekullore

Ti ia gjete rrugën vargut që të zaptoi shpirtin plot një jetë

Mbi flatra të mallëngjimit

Sot nuk do të shkruaj poezi

As vargje  nuk do të shkëpus nga  kujtesa

As ngushëllim s’kam fjalë për të thënë

Veç një kujtim mbi letër-pergamenën që mbijeton

Për mallin që djeg vargun e ndryrë në shpirt

E shtrin flatrat e prekjes në gjithë skajet e botës

Që frymon shlirshëm si vet shpirti yt plot zjarr

E kandil shekullit i qëndron deri në frymën e fundit

Lum miku, thuaje edhe i’herë në kupë të qiellit

Fjalën që ndryn në shpirtin tënd rebel

-A falet Kosova e gjakut, e shpresave …

M’sa falet poeti që luleve ua jep shkëlqimin e dritës

Dhe aromën e lirisë ua mbështjell rreth qafe

Shekujve në vargëzim

Ali Podrimja

_________________

*Në “Takimet e Shkrimtarëve Jonian” në Sarandë, ku për herë të fundit ishim bashkë prej 22-24 qershor 2012. Ali Podrimja u nis drejt Durrësit, e ne u kthyem në Prishtinë, për të mos u takuar kurrë më për të gjallë të tij.