Grigor Jovani: DUKE TE PRITUR TY

 

DUKE TE PRITUR TY

Të prisja. Ngjante nata ndërkohë,
se kishte zbardhur...
Nga ankthi mos nuk vije kurrë,ndjeja të mardhur.
Duke të pritur ty,
u bëra heshtje, album, pasqyra.
Prej karafilit që mbaja në gojë,
m’u mbush me erëra
fytyra.
Duke të pritur ty,
përshëndeta disa zogj shtegtarë,
që nuk i mbante dheu.
Mbërriti agimi ndërkaq.
Duke të pritur ty,
u plaka 20 vjet,
si Odiseu.
Të prisja. Dhe ngjante ndërkohë,
se më në fund kishe ardhur,
më kërkoje...
Ndonëse e dija: në limanin tim,
nga erërat,
nuk mund të zbarkoje.