TRI POEZI NGA FRAN UKCAMA

PIKOJNE BRENGAT

Nese sot ti ke një brëngë,
në zemër sa një kokërr molle,
prej asaj nuk po pikon gjak,
po veç lengu i ndjenjës hollë,
zgjohet kodi i urrejtjes,
dalë nga mëndja ta hedh në kosh..
Bota, si oaz gënjeshtre,
Kripë, pa bukë, të hedh në gjollë,
Blegerijnë delet e trunit,
Jeta shtynë ditën e saj.

 

 KULLA DERT

Kur I pashë muret e kulles si dhëmbë të thyer,
Me gërremça këthyer nga qielli,
Lmyshku , në mure , ëndur,
në derën e kalbun, i këputun dryni,
ka herë kafshuar prej ndryshkut,
koshi i kollomoqit, kotec laraskash,
oborroin e kishin pushtue ferrat e hidhëzat,
minjtë të zëmruem hallakateshin te çarraniku,
në lypje kafshate,
orrlat, mbi kreva rrushi mallkonin vetminë,
krrau, krrau, krrau..
rashë e mbeta mbi gurë,
fryma m`u mbyt në fyt,
zëmra sot, gur si nuk mu ça?!!

UDHËT E PAKREHURA

Sot po shkel udhëve të pa krehura,
Shputa plasaritet në kalldreme,
Gishtat si kokë e një breshke,
Thonjtë e çarë ,bujazga në prozhme..
Es shtegnajes pa një kah,
Kahjet m`i morën sorrat,
Nuk pëlqej llustër , asphalt,
Kur nuk kam në kohë, kohrat..
Udhen si grua të çmendur,
Dashuroj dokën që s`është,
A mos vallë dhe unë drumtari ,
S`di ku shkoj,
a s`di ku jam…!


Marrë nga "Sofra poetike" në FB